Język żyrafy

W naszym przedszkolu pracujemy w oparciu o metodę Porozumienia bez Przemocy. Pod okiem certyfikowanego trenera NVC uczymy się "języka żyrafy"

Porozumienie bez Przemocy (PbP)
ang. Nonviolent Communication (NVC)

Jest to metoda komunikacji, znana również jako: Język żyrafy, Empatyczna Komunikacja, Konstruktywna Komunikacja, która umożliwia nawiązanie kontaktu opartego na wzajemnym szacunku i zrozumieniu, co w efekcie zaspakaja potrzeby rozmówców w sposób pokojowy – stąd w nazwie metody słowa bez przemocy.
Celem NVC jest stworzenie wysokiej jakości kontaktu z innymi ludźmi i z sobą samym.

Marshall Rosenberg, twórca metody, stworzył zasadę 4 kroków, które budują dobrą rozmowę:

1. Obserwacja – opisujemy zaobserwowane zachowanie, działania i fakty, bez oceniania i interpretacji. np.: Kiedy odwracasz wzrok i wzruszasz ramionami gdy pytam cię, czy masz ochotę iść do zoo,
2. Nazwanie uczucia – domyślam się uczuć drugiej osoby i stawiam hipotezę: to myślę sobie, że jesteś zły, zagniewany. Czy mam rację?
3. Wyrażenie potrzeby – domyślam się, jaka niezaspokojona potrzeba drugiej osoby przemawia przez jej zachowania i emocje i wyrażam swoje przypuszczenia: Domyślam się, że możesz mieć żal za to, że wczoraj nie pozwoliłam ci obejrzeć razem ze mną filmu. Masz żal, bo chciałbyś decydować, jak spędzasz czas i spędzić go ze mną?
4. Prośba – formułuję ją za drugą osobę, pozostawiam możliwość skorygowania: Czy dobrze rozumiem, że chciałbyś decydować, jak wspólnie spędzamy wolny czas?

Propagatorzy NVC podkreślają, że często wystarczy jedynie (lub aż) nazwać emocje i potrzeby drugiej osoby, żeby się uspokoiła i mogła poczuć, że jest dla nasważna i potraktowana ze zrozumieniem. To daje jej siłę do uporania się z trudnymi uczuciami i otwiera możliwość dalszej rozmowy.

 

Świadomość uczuć i potrzeb
Potrzeby są bardzo ważnym elementem całego modelu bowiem motywują każde ludzkie działanie. Wszystkie zachowania służą realizacji potrzeb. O tym czy nasze potrzeby są zaspokojone czy też nie, mówią nasze uczucia. Metoda opiera się na umiejętności rozpoznawania naszych uczuć i potrzeb oraz na jasnym sposobie ich wyrażania. Dzięki temu mamy szanse skupić się na tym, co jest naprawdę dla nas ważne, czego chcemy, a nie na własnych lub cudzych błędach, jak to robimy w procesie automatycznej komunikacji.

Empatia
Bazą Porozumienia bez Przemocy jest empatia rozumiana jako próba podążania za uczuciami i potrzebami innych osób. Jest to chęć zrozumienia i ciekawość tego, co się dzieje z drugim człowiekiem, bez próby osądzania, diagnozowania czy krytykowania jego zachowań czy komunikatów. Empatia jest tez czynnikiem wyzwalającym i wzmacniającym. Każdy człowiek posiada godne uwagi zasoby i umiejętności, które uświadamia sobie w momencie dotarcia do nich przez empatię.

Wzajemny szacunek i zrozumienie
Potrzeby wszystkich i wszystkie są równie ważne dlatego niezmierne istotnym jest by je móc rozpoznać, usłyszeć i uszanować. Wiemy, że wszyscy ludzie na całym świecie mają te same potrzeby i że właśnie to jest element łączący nas wszystkich. I z tego poziomu – poziomu potrzeb – możemy się wzajemnie usłyszeć i zrozumieć. Ludzie są gotowi do współpracy, jeśli mogą zaufać, że ich potrzeby zostaną zauważone i usłyszane.

Rozwiązywanie konfliktów – rozróżnienie potrzeb od strategii
Porozumienie bez Przemocy uczy znajdowania strategii działania tak aby można było zaspokoić potrzeby wszystkich stron, dlatego nawet w potencjalnie konfliktowej sytuacji mamy dużą szansę na osiągnięcie dialogu i porozumienia. Szukamy rozwiązań wiedząc, że istnieje mnóstwo strategii na zaspokojenie jednej potrzeby, i że mamy narzędzia, aby konflikt rozwiązać z pozycji wygrany – wygrany.

Akceptacja różnorodności
Jesteśmy różni, wywodzimy się z odmiennych środowisk, mamy różne wykształcenie, wyznajemy różne poglądy, wierzymy w różne ideologie, czym innym się odżywiamy, jesteśmy w różnym wieku, różnej rasy, różnimy się płcią, zwyczajami, estetyką ubioru, sytuacją ekonomiczną itp. Można powiedzieć, że dzieli nas wszystko. Jednak jest jedna wspólna rzecz: wszyscy jesteśmy ludźmi, z tą samą gamą uczuć, które przeżywamy i potrzeb, za których zaspokojeniem tęsknimy – szacunku, akceptacji, zrozumienia, przynależności, bycia widzianym. I wielu, wielu innych.
Gdy patrzymy na ludzi przez pryzmat potrzeb Porozumienie bez Przemocy może stać się czymś głębszym niż tylko metodą komunikowania się – filozofią życia, sposobem widzenia świata i otaczających ludzi. Świata, w którym jest miejsce na szacunek, na akceptację, zrozumienie dla każdego.